شام غریبان شهادت امیرالمؤمنین علی علیه السلام
بگـیر ای مرگ عالم را در آغوش که از فرق علی خون میزند جوش متاب ای مه متاب ای مه که امشب چراغ عـمـر مولا گـشـته خـاموش به جـز سجّـاده و محـراب خـونـین به هر جا بنـگـرم باشد سیـه پـوش در و دیـوار مـسـجـد را مـشـوئـیـد مـبـادا تا شود این خـون فـرامـوش چه سان بـاور کنم مرگ عـلـی را گــمانـم بـاز مـولا رفـتـه از هـوش سـزای آن همه خـوبـی هـمـین بود که خون در سجده ریزد از سر و روش کجـا رفـت آن که رنـج عـالـمی را چو قـوت مستـمـندان بُرد بر دوش صــــدای واعــلـــیـــا وا عــلـــیـــا رسد امشب ز هر ویـرانه بر گوش چـو اطـفـال یـتــیـم کـوفـه (مـیـثـم) گـرفـتـه زانـوی مــاتـم در آغـوش |